چقدر منتظرم من، خدا کند تو بیایی

نشسته پشت درم من، خدا کند تو بیایی

از آن درخت شکسته، از آن پرنده خسته

 
هنوز خسته ترم من، خدا کند تو بیایی

همیشه در سفری تو، بهار و برگ و بری تو

 
درخت بی ثمرم من، خدا کند تو بیایی

غریب مانده ام اینجا، غریب مثل پرستو

شکسته بال و پر من، خدا کند تو بیایی

شب است و ماه، تویی تو؛ نشان راه تویی تو

ببین که در بدرم من، خدا کند تو بیایی

اللهم عجل لولیک الفرج

میخواهم بنویسم.....

اما نمیدانم از چه و از کجا؟؟ 

از این همه درد که گلو می خراشند،یا از این همه دلتنگی که در

 نبود تو 

 رو به رویم ایستاده اند؟ 

آسمانم تو بگو از کدامین بهانه بنویسم،کدامیک را میپسندی؟؟ 

غزلی عاشقانه یا دکلمه ای پر از فراز و نشیب های زندگی؟ 

هر کاری میکنم فراموشت کنم،اما وقتی پلکهایم را روی هم میگذارم باز 

 هم بارانت در چشم من جاری میشود!!

آسمانم  

از این همه باریدن دلم گرفت....بس است آسمان بس است....کاش چشم 

 هایم هیچگاه بسته نمیشد، 

کاش سکوت تو در گلویم بغض نمیکارید،کاش....کاش.... 

آسمانم مرا به آغوش بکش تا از این همه نداشتن ها رهایی یابم......